درشب یلدامسیرماه راگم کرده ام\در میان مردمان دنبال آدم گشته ام\در میان کوه سوزن کاه راگم کرده ام\

عالی

زندگی بی عشق شطرنجیست درخورد
شکست\درصف مشتی پیاده شاه راگم کرده ام\خواستم باعقل راه خویش را پیداکنم\

حال میبینی که حتی چاه راگم کرده ام\. زندگی آنقدرهم درهم نبودومن فقط\سرنخ این رشته کوتاه را گم کرده ام....

می روم دور از تو با دنیای خود خلوت کنم تا که شاید من به این بیگانگی عادت کنم!!

نیما میم بده

میروم ازشهرتوباخاطراتی سوخته\بعد من آخرچه کس چشمی براهت دوخته
من زعشق توننالم که چنین کردوچنان\

غم هجران توآتش بدلم افروخته..

نیکی و بدی که در نهاد بشر است /شادی و غمی که در قضا و قدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل /چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

توکزمحنت دیگران بی غمی\نشاید
که نامت نهندآدمی...

مصطفی جان این مشاعره اس...
یامغالطه؟؟!!
چراباهه شروع نکردی؟؟!!

من داشتم برای این مینوشتم nimarad میروم ازشهرتوباخاطراتی سوخته\بعد من آخرچه کس چشمی براهت دوخته من زعشق توننالم که چنین کردوچنان

حالاکه «ی»دادی..حالت جامیاد..
بروشعربا«ی»پیداکن.:.
وگرنه سوختی..

يك چند به كودكى به استاد شديم يك چند به استادى خود شاد شديم

پايان سخن شنو كه ما را چه رسيد از خاك در آمــــديم و بر باد شــــــديم

دیدی دل کردی دل دل دلبرم رفت
دودل بودی وبیدل دلبرم رفت\مشو دلتنگ دلداری که رفته\زدلتنگی چه
حاصل دلبرم رفت..nima

مسلمانان مراوقتی دلی بود\که باوی گفتمی گرمشکلی بود\به گردابی چومی افتاده ازغم\به تدبیرش امید ساحلی بود...

دشمن به غلط گفت که من فلسفی ام ایزد داند کـــــه آنچـــــه او گفت نیم

لیکن چو در این غم آشیان آمده ام آخر کم از آنکه من بدانم که کی ام

من بی می ناب زیستن نتوانم\بی باده کشیدبارتن نتوانم\من بنده آن دمم که ساقی گوید\یک جام دگربگیرومن نتوانم...

می خور که فلک بهر هلاک من و تو قصدی دارد به جــــــــــــان پاک من و تو

در سبزه نشین و می روشن می خور که این سبز بسی دمد ز خاک من و تو

اقا فردا ادامشو میریم